Malarstígar
Algengast er að notast við malarefni við uppbyggingu göngustíga, enda einfaldasta og hagkvæmasta aðferðin til slíks. Það er hins vegar margt sem þarf að hafa í huga við gerð malarstíga.
Heppilegast er að nota malarefni af staðnum eða úr nágrenni hans, ef það er metið hentugt til stígagerðar. Notkun staðarefna stuðlar að því að stígurinn falli betur að landslaginu og virðist vera hluti af umhverfinu. Ef ekki er mögulegt að fá efni af staðnum þarf að leita í nærliggjandi námur. Finna þarf efni í hentugri kornastærð og gæta þess að litur og áferð séu í samræmi við umhverfið.
Uppbygging malarstíga er lagskipt og þjónar hvert lag ákveðnum tilgangi:
| Gróft burðarlag | Við krefjandi aðstæður, eins og ef jarðvegur er blautur, er notast við gróft burðarlag með kornastærð á bilinu 75–150 mm. |
| Burðarlag | Ef ekki er þörf á grófu burðarlagi er nóg að notast við burðarlag með kornastærð á bilinu 50–100 mm. |
| Yfirborðslag | Með kornastærð á bilinu 25–50 mm og má innihalda fínefni til að auka bindingu. Þarf að vera sterkt efni sem skolast ekki burt eða fýkur auðveldlega. Það þarf að vera þægilegt að ganga á því og helst þarf það að samsvara umhverfi sínu hvað varðar lit og áferð. |
Þykkt malarefnis fer eftir aðstæðum. Ef stígurinn á að vera fær vélum og tækjum þarf að undirlagið að vera 500 mm að þykkt, en ef hann er hugsaður einungis fyrir gangandi umferð þarf undirlagið að vera 250 mm á þykkt hið minnsta. Hvert lag skal þjappað til þess að auka bindingu.
Þegar búið er að ákvarða hvar stígurinn á að liggja er grafið fyrir burðarlagi hans. Best er að halda botni skurðsins eins sléttum og hægt er. Uppgreftrinum er haldið til haga og hann nýttur í landmótun og gerð kanta. Ef leiðin er mjög rofin gæti þurft að nota uppgröft til þess að fylla í stór rofsár. Öllu torfi er haldið til haga til þess að ganga frá köntum og græða upp rof.
Einhver ræsi gæti þurft að setja upp áður en möl er borin í stíginn.
Við ákveðnar aðstæður þarf að leggja jarðvegsdúk undir mölina til að hindra að jarðvegur blandist við malarefni stígsins eða að mölin sökkvi í jörðina. Þetta á við um mýrlendi og þar sem frostverkun er mikil. Mikilvægt er að ganga þannig frá jarðvegsdúknum að hann komist ekki upp á yfirborðið, en frágangur þar sem jarðvegsdúkur er sýnilegur rýrir heildaryfirbragð stígsins. Hafa skal í huga að möl þjappast aldrei vel ofan á jarðvegsdúk og þar af leiðandi getur malarefni skolast af stígnum ef dúkur er undir, sérstaklega ef stígurinn liggur í miklum bratta.
Tvö lög af malarefni eru lögð í skurðinn, burðarlag og yfirborðslag. Þjappað er á milli laga.
Því næst er gengið frá köntum stígsins á snyrtilegan hátt með efninu úr stígnum, torfi og grjóti. Reynt er eftir fremsta megni að móta kanta stígsins þannig að þeir renni inn í umhverfi sitt á sem náttúrulegastan hátt.
